آه... فضيلت را شبانه به آرامگه هجر، تشييع نمودند. سخا و صداقت را به معراج بردند. مهربان ترين كوكب كبود بر سمند سوگ به آسمان فراق رفت. در مدينه، ضيافت زخم بر پا شد. ليلة القدر، تفسير شد. قرآن به ملكوت، رجعت كرد.
در شعاع آفتاب فروردين، اندوهي سترگ بر شكوفه هاي قلب شيعه سايه گستر شد. ستاره اميد نبي بر خاك فتاد و موج درياي دل علي به ساحل فرقت رسيد و برترين آشناي عرشيان بر فراز دست سپيداران در سياهي شب به ضيافت سرخ لقا نايل شد.
مادر، چه غريبانه از ديار عاطفه ها هجرت كرد و در مشايعتش
مرغ دل تا فراسوي آسمان كوچيد.
معتصمين شيطان، تلخي شوكران فراق را در كام ياران سپيده ريختند.
واحسرتا! مهتاب نيلي شفاعت به محاق نشست و طوباي رعناي ولايت و آذين صحيفه شهادت، پاي به معراج نهاد و سايه هماي عنايتش را از ماسوا برچيد.
امروز از سيماي ياسها و نسترنهاي بهاري، نكهت غم مي خيزد.
امروز شقايق هاي دشت بي قراري، سياهپوش زهراي آل ياسينند و از سمت آبي دلدادگي، سحاب حزن و توفان حسرت به آسمان احساس سرخ شيعه رسيده و بارش اشك و تراوش زمزم عشق و ريزش آبشار حرمان و رويش غنچه هاي درد و داغ، منظر بهار غمند و عندليب عاطفه را به نغمه فرقت فرا مي خوانند.
يا فاطمه، يا سيدتنا و مولاتنا! ادركنا!
شيعه يعني محفل نشين چهارده ساقي سهي قامت و باده نوش چهارده خم طهور، شيعه يعني فصل حماسه و هنگامه انتظار و بهار غم. شيعه يعني خروش عصمت و آرامش نيايش.
امروز صباي سوز دلها حزين و خرامان به سوي مدينه وزيد و عطر ياسمنهاي اندوه در كوچه هاي ارادت پيچيد. سلام عاشقان بر غريب مدينه. امروز تمام راههاي آسمان را به سوي مدينه گشوده اند و راهيان سبز سلوك به تنهايي مزار يار مي انديشند.
آنك، در رثاي گوهر گمگشته علي، ريزش الماس اشك را شايد و تراوش ياقوت آه.
آنگاه كه شمشاد شيداي ولايت را شبانه به معراج مهر بردند، چشمه اشتياق خشكيد و ماه اميد، هجرت كرد.
چه شباهنگام دلتنگي بود و چه سپيده ي سياهي! تمام خورشيدهاي شعف، يكباره با غروب آشنا شدند. سيماي سپيد زهره منظومه ولايت به سرخي گراييد. فاطمه، معيار فضايل بود و اسوه سرآمدان عصمت و ميزان محسنين.
در فناكده خاك، افول كرد و در بقاسراي عرش، طلوع و تابندگي نمود. هنوز آواي شيوايش در گوش دلها باقي است كه همگان را به پارسايي و پايداري در ولايت علوي مي خواند و خود، عامل نخست آن بود.
آيين محمد (ص) از استقامت سرخ زهرا آوازه يافت و امت از مرام زيبايش، مجد.
فرداي شيعه از ديروز شعله ناك آلاله شهيد نبي، به روشنايي رسيد و سوز سينه آسماني اش، اقتدار و صبر حسين و سطوت و صلابت حسن را به ارمغان آورد.
منبع: روزنامه رسالت/ سيد مسعود علوي
نظرات شما عزیزان: